“sakın kader deme kaderin üstünde bir kader vardır ne yapsalar boş göklerden gelen bir karar vardır gün batsa ne olur, geceyi onaran bir mimar vardır…” sezai karakoç...

şimdi ,

şu anda

ankara’da

nasıl bir yağmur var…

umur küçücük bir çocuktu, muhtemelen okullu bile değildi….

tarzan filmine gitmiştik ilk kez kavaklıdere sinemasında baba oğul…

kısa zaman sonra da polar ekspres filmine…

tarzan bir çizgi filmdi…

polar ekspres onun bir adım ötesine geçen ilk ultra animasyon filmlerinden…

iki filmi de ankaradaki kavaklıdere sinemasında izlemiştik…

tunalıya yolunuz düşerse kavaklıdere sineması  yazısını hala görürsünüz kocaman plastik harflerle ama sinemanın yerinde yeller eseli çok oldu…

o filmlere gittiğimizde ben otuzlu yaşların başında babaydım ,

umurum  küçücük bir çocuktu…

ben hala babayım, ellinin tam kapısında

umurum  yirmili yaşlarda yürüyen kocaman bir adam…

bir evlat kocaman olsa ne gam…

bir evlat bin yaşında olsa ne fark eder…

evlat hep evlattır…

baba da hep baba…

ben ölsem de yaşasam da hep babası olacağım…

umur ;  ömrü çok uzun olsun , hep oğlum…

ilk gözağrım….

evet, hep dedik , hep diyeceğiz ;

ölüm var…

evet, hep dedik hep diyeceğiz sezai karakoç  dizelerini;

“sakın kader deme kaderin üstünde bir kader vardır

ne yapsalar boş göklerden gelen bir karar vardır

gün batsa ne olur,  geceyi onaran bir mimar vardır…”

( murat örem / 11 ekim 2015 / ankara…)