" ölüm mü , bir gölün dibinde durgun uykudasın..."

Ölümün herkesin hayatına değen bir yüzü var...

Ölülerin yaşayanlardan farkı var...

Amma ; yaşayanların çoğunun  ölülerden hiç bir farkı yok...

Ölümün herkesin hayatına değen bir yüzü var...

Sevdiklerimizin ölümü var...

Sevmediklerimizin ölümü var...

Sevmediğimizi sanıp da sevdiğimizi anlayıp  üzüldüğümüz  ölümler var...

Sevdiğimizi sanıp da sevmediğimizi hatırlatan ölümler de var...

Ölümün kim ne derse desin ;

kendine özgü vakur bir duruşu da var...

Ölümler var...

Ölülerimiz var...

Medyatik ölümler var...

Dramatik ölümler var...

Pisipisine ölümler var...

Kaderli ölümler var , kadersiz ölümler var...

Kederli ölümler var kedersiz ölümler var...

“Üç günden sonra duyalar / soğuk su ile yuyalar “ ölümleri de var...

Yaşadığını bile anlayamadan ölen milyonlar var...

Yıllar önce öldüğünün farkına bile varmadan yaşayan yüz milyonlar var...

Şairin dediği gibi ;

“ Bir eski Acem şairi :
«Ölüm âdildir» — diyor,—
«aynı haşmetle vurur şahı fakiri.»
Hâşim,
neden şaşıyorsunuz?
Hiç duymadınız mıydı kardeşim,
            herhangi bir şahın bir gemi ambarında
                                             bir kömür küfesiyle öldüğünü?... “
mısraları var...

Ölümün herkesin hayatına değen bir yüzü var...

“ Biliyorum,
ölümün âdil olması için
hayatın âdil olması lâzım, diyorsunuz...”

diyenlerin de ölüm var...

Ölüm ,

İnananlar için de var,

İnandığını sananlar için de var,

İnandığını,  üç kuruşluk aklıyla kandırdığını sanan ahmaklar için de var,

İnanmamayı tercih edenler için de var...

Ölümün kendine özgü bir duruşu var...

Bütün bunlara rağmen hayatın ölümü de kucaklayan

Yaşayan ve yaşatan bir tarafı var...

İnsan da ölüm de hayat da

Bütün bunlar hiç unutulmasın diye (mi ) var ?

(murat örem / 18 ocak 2013 / ankara ) 
- başlık / şiir / cemal süreya...-